Að virða sögu íslensku þjóðarinnar

Við setningu Alþingis er hefð að þingmenn gangi fylktu liði til messu í Dómkirkjunni.  Sú hefð hefur valdið talsverðu fjaðrafoki að undanförnu hjá ákveðnum hópi fólks sem ekki gat hugsað sér að taka þátt í athöfninni.

Frá því Þorgeir Ljósvetningagoði lagðist undir feld og kvað upp úr með að allir Íslendingar skyldu taka kristna trú, hafa ein lög og einn sið, þá hafa tengsl ríkis og kirkju verið sterk. Að náttúruöflunum sjálfum frátöldum má vel draga þá ályktun að enginn einn þáttur hafi átt meiri þátt í  að móta íslenskt samfélag en kristin trú. Því er eðlilegt að þess sjáist stað í þeim hefðum sem skapast hafa í kringum helstu hátíðarstundir þjóðarinnar, þar á meðal setningu löggjafarþingsins.

Það er ekkert hættulegt við það að mæta í messu stöku sinnum, jafnvel í söfnuði sem maður tilheyrir ekki sjálfur. Það er hollt fyrir sál, hjarta og dómgreind nýkjörinna þingmanna að eiga kyrrláta stund í sameiningu þvert á flokka áður en þingstörfin hefjast með þeim skoðanaágreiningi sem þar skapast. Athöfnin snýst einmitt ekki um sannfæringu þingmanna eða sérhagsmuni heldur virðingu Alþingis og undirstrikar þá staðreynd að þingmenn eru í raun allir saman í einu liði sem hefur það markmið að vinna að þjóðarhag.

Setning Alþingis einkennist af hefðum sem hafa mótast í íslensku samfélagi í aldanna rás. Kristnin er hvort sem okkur líkar betur eða verr þáttur sem hefur átt ríkan þátt í að móta okkar samfélag. Með því að mæta til boðaðrar dagskrár við þingsetningu þá sýnir maður sögu íslensku þjóðarinnar virðingu. Enginn sem kjörinn er á þing er að mínu viti stærri en íslenska þjóðin og er því miður að viðkomandi þingmenn hafi notað tilefnið til að koma sjálfum sér að í fjölmiðlum í stað þess að sýna þjóðinni og hefðum hennar virðingu.  

Óþarfi að blanda Guði inn í þinghaldið

Athugasemdir

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 16.5.2009 kl. 00:51]

Þú segir ...."Við setningu Alþingis er hefð að þingmenn gangi fylktu liði til messu í Dómkirkjunni."...og er það rétt síðan 1944, en þetta er ekki hefð ÍSLANDS LÝÐVELDIS!  FRÁ 900 SIRKA TIL ÁRSINS 1000 VORU ÞINGMENN ÁSATRÚAR!  Unnur ,ín ..þetta veistu vel, og það var þá sem orðsrýr Íslands myndaðist sem "lýðræðisríkis" myndaðist!  Ekkert er  til að vara stolt af síðan 1944 í sbv "trú"?

[Sigurjón, 16.5.2009 kl. 02:33]

Því miður varð þessi pistill til að lækka mjög álit mitt á þér Unnur.

Það er akkúrat klásúlan um að menn megi blóta á laun (og reyndar trúa á álfa, tröll og huldufólk) sem mótaði öðru fremur samfélagið hér í aldanna rás.  Kristni hefur nefnilega ekki átt sér rótgrónari festu á Íslandi en svo, að margir eru fjöltrúar, þrátt fyrir að kristni banni það stranglega.  Varð ekki Alcoa að passa að styggja ekki álfana fyrir austan þegar álverið var reist?  Úr hvaða kirkjudeild kom það?

Það væri meiri virðing við sögu þjóðarinnar ef þingmenn kæmu saman á blót, því Alþingi hefur starfað lengur sem heiðin samkunda en kristin.  Gleymdu því ekki.

Auk þess harðneita ég því að ,,það er hollt fyrir sál, hjarta og dómgreind" að mæta í messu.  Að minnsta kosti ekki dómgreind, því trú hefur ekkert með dómgreind að gera, nema síður sé.

Mikið myndi ég fagna þeim degi þegar ríkið hefur ekki lengur trú...

[Svanur Sigurbjörnsson, 16.5.2009 kl. 02:41]

Sæl

Eftirfarandi má draga í efa hjá þér eða andmæla:

1. Áhrif kristninnar á vestræna menningu.  Mestu framfarirnar urðu upp úr 1650 á öld upplýsingarinnar, þegar kristin kirkja tók að hnigna og missa völd sín.  Hinn sammannlegi kjarni hennar (kærleikurinn og umburðarlyndið) lifði af en guðfræðin visnaði.   Framfarirnar urðu því meira þrátt fyrir kirkjuna frekar en vegna hennar, a.m.k. þegar litið er á hana sem stofnun og áhrifastétt.  Í dag stundar kirkjan stórfellda sögufölsun við hvert tækifæri og lofar kristnitökuna.  Dökku hliðunum er sleppt, eins og þeim að trúfrelsi var fótum troðið og fólk sent í útlegð sæist til þeirra blóta.  Launblótin voru aðeins leyfð í nokkur ár.  Þetta er skrifað í fræðibókum um efnið.

2. Það eru ekki rök fyrir því að fara í kirkju að "það sé ekkert hættulegt" að fara í hana.  Það vita þeir þingmenn sem fóru ekki.  Málið snýst um að þurfa ekki að sitja undir einhverju sem þú hefur engan áhuga á eða aðhyllist ekki og er ekki hluti af starfi þínu sem alþingismaður.  "Hollt að eiga kyrrláta stund í sameiningu" - slíkar stundir í kirkju eru í andrúmslofti bæna og því mjög trúarlega hlaðnar kyrrðarstundir.  Hver maður verður að fá að ákveða hvað er sér hollt í þessum efnum og lýsir því hvernig fullorðnir tala jafnan til barna.  Yfirvarp um allsherjar hollustu eigi að réttlæta það að setja á fáránlegum kirkjubekk undir enn fáránlegri kyrjun um upprisu, heilaga anda, skapara, fyrirgefningu syndanna gegnum fórnardauða o.s.frv.  Æ, ég gleymdi því að næstum enginn trúir þessu lengur þó að viðkomandi fari í kirkju og kyrji með faðirvorið.  Me me me aMen segja rollurnar.

3. Að sýna sögu þjóðarinnar virðingu.  Hvaða hluta sögunnar? Þeirrar kristnu? Er það sjálfgefið sameingarmerki fyrir þjóðina?  Hvað með sögu upplýsingarinnar og vaxandi trúleysis (eða minnkaðrar trúarkreddu), sem átti ríkan þátt í því að þjóðin öðlaðist sjálfstæði frá Dönum?  Þjóðkirkjan er ekki hlutlaus aðili og kristninni var þvingað á okkur og troðið ofan í okkur með valdi um aldir.  Sumir voru sáttir við þetta, aðrir ekki.  Alþingi er eitt í alþingishúsinu, ekki í bænhúsi.  Það eru aðrar hliðar á teningi sögunnar og þjóðin þarf að læra það uppá nýtt eftir áratuga einhlítan áróður þjóðkirkjunar um að hún sé upphafið og endinn af öllu sem gott er.

4. Þeir þingmenn sem ákváðu að fara ekki til messu, voru ekki að því til að vera "stærri en þjóðin" eins og þú svo furðulega orðar það.  Birgitta er t.d. búddatrúar og heldur þú að það sé smekklegt að bjóða henni uppá kristnan dagskrárlið á vegum þingsins?  Auðvitað finnst þér sjálfsagt að hún taki tillit til hins kristna meirihluta sem hefur drottnað yfir landinu í 1000 ár, en er ekki kominn tími til að þessi "umburðarlyndi" kristni meirihluti fari að átta sig á því að hann getur ekki lengur viðhaldið félagslegri og fjárhagslegri mismunun gagnvart minnihlutahópunum? Þú talar um hefðir þjóðarinnar.  Eru hefðir hafðar yfir gagnrýni og er ekki dýrmætara að fólk fái að velja fyrir sjálft sig?  Er það ekki efnilegra sem hefð, þ.e. að skoðanafrelsi fólks sé virt og það ekki beitt þrýstingi til að taka þátt í sérstökum athöfnum stórra trúarhópa? 

Læt þetta nægja - kv. Svanur

[Kristján Hrannar Pálsson, 16.5.2009 kl. 03:01]

Sem nemi í sagnfræði við Háskóla Íslands set ég alltaf spurningamerki við að "sýna sögu þjóðarinnar virðingu". Það hvort þingmenn Borgarahreyfingarinnar hafi ekki mætt til kirkju hefur í raun ekkert með það að gera. Þetta er alveg eins mótmæli við það fyrirkomulag að messa sé haldin fyrir þingsetningu.

Hvað um það:

Svanur heldur í raun fram nokkuð einfaldaðri söguskoðun sem tilefni væri í að greina nánar frá síðar meir. Danir áttu miklu meiri þátt í að við öðluðumst sjálfstæði frá þeim en marga grunar. Mýtan um kúgaða þjóð undir Dönum á undir sífellt harðara högg að sækja. Upplýsingin átti vissulega þátt í að við "losuðum" okkur frá Dönum en það verður að hafa í huga að stærstur hluti nýrrar hugmyndafræði á Íslandi var frá Dönum kominn - þar á meðal hugmyndin um að hver þjóð átti að vera sjálfstæð.

[Ómar Bjarki Smárason, 16.5.2009 kl. 17:33]

Góður pistill hjá þér Unnur Brá.  Hefðir eru vandmeðfarnar líkt og gömul hús og þeim bera að viðhalda ef við viljum ekki glata.  Ef við förum að fórna hefðunum þá fer fjótlega að fjara undan okkur.  Ég lít miklu fremur á ferðina messuna í Dómkirkjunni sem hefð fremur en beina trúarathöfn og ég hef haldið í minni trúarlegu vanþekkingu að Búddismi og Hindúismi væru þroskuð lífviðhorf, femur en trú, og þar að auki ákaflega tillitssöm við önnur trúarbrögð og hefðir.  Önnur trúarbrögð standa þeim líklega langt að baki í þeim efnum.  Mótmæli af þessum toga og það að taka ekki þátt í setningarathöfn Alþingis er bara hallærislegt og svona hálf svolítið 1968.....  Það væri kannski nær að mótmæla því að yfir inngangi Alþingishússins er danskt skjaldarmerki, en það er hluti af sögunni líka.  Og svo má alveg halda í þá hefð að Alþingismenn og -konur, og þá sérstaklega ráðhererrar, séu sæmilega snyrtilegir og vel til fara, án þess kannski endilega að bera slifsi.  Og svo má spyrja sig hvort útrásarvíkingunum og bankamönnum hefði vegnað betur ef þeir hefðu haldið í gömlu hefðirnar og klæðst eins og kollegar þeirra í Bretlandi og á meginlandi Evrópu?

[J. Einar Valur Bjarnason Maack , 16.5.2009 kl. 18:23]

Kemur nú ekki á óvart að sjalli sé að verja þessa hörmung sem kirkjusetning þinghalds er, enda sjallarnir álíka ólýðræðislegir og hallir undir einræði og kristin trú.

Lýðræðið er heiðin uppfinning. Ég held að þið sem eruð svona upptekin af trésmiðnum á spítunni megið alveg skoða það. Kemur þó ekki á óvart.

Einn Guð, ein Kirkja, ein Volk, ein Reich, ein Fuhrer. 

Heiðingjarnir höfðu svo 36 goð og gyðjur sem þinguðu...

[Sigurjón, 17.5.2009 kl. 01:38]

Voru það ekki fremur goðar?  Ef ég man rétt, máttu konur ekki vera goðar á þeim tíma, þó það megi í dag...

[J. Einar Valur Bjarnason Maack , 17.5.2009 kl. 18:29]

Konur máttu líka skilja við mennina sína þartil Jesúreglurnar tóku við...